Teatro in gondola

ето ни на Рибния пазар, който иска да види стоката и продавачите на риба трябва да дойде в 8 часа сутринта, към обяд е останало само едно леко ухание. Плочите са измити, сергиите ги няма, платнищата са спуснати.

(La versione italianа del racconto è molto più elaborata, quella bulgara è in stile telegrafico)

Questo "teatro" è messo in scena l'ultimo giorno del nostro soggiorno a Venezia in luglio.
Sì che volevo solcare il Canal Grande in traghetto ma in quei giorni dopo la festa del Redentore non era successo, avevamo comprato due volte il biglietto di 36 ore per il vaporetto e сi spostavamo sempre con la linea 1 e linea 2 del vaporetto, ma l'ultimo giorno quando andavamo in piedi siamo stati fortunati, dopo aver visitato Ca' Pesaro volevamo passare dall'altra riva di Canal Grande per andare in Ca' d'Oro e dopo aver visto la gondola di traghetto che stava arrivando alla Pescheria l'abbiamo subito deciso di usare questo servizio.

ето че се задава гондолата за превозване както си му реда с двама гондолиери и с един господин изправен в нея, с Иво решаваме да се качим
веднага хвърлям око на по-младия гондолиер и още преди да се кача на гондолата усмихната му казвам "ще ти направя една снимка"

Imediatamente feci una foto dei due gondolieri con il veneziano che stava in piedi, e dopo il nostro ritorno in Bulgaria vedendo la foto ingrandita ho notato che il biondo poppiere mi aveva visto proprio quando l'avevo visto io notando subito quanto era giovane e bello. Infatti nella foto si vede che lui stava guardando direttamente nell'obiettivo.

La gondola di traghetto l'aspettavano ancora alcune persone con look di turisti inglesi o tedeschi, due signore e due signori, tutti e quattro alti e snelli.
Il veneziano, l'unico passaggero da Santa Sofia a Pescheria, scese sul pontile e dopo di lui si mettò lì anche quel biondinino che stava in poppa della gondola.

Dissi con un grande sorriso: "Anche noi usiamo questo servizio" e poi al biondo che già stava sul pontile: "Ti faccio una foto". Noi salimmo (salimmo? infatti in gondola si scende, non si sale) primi. L'altro gondoliere mi offrì la mano e ci disse di sederci. Di sederci?! Ma io volevo restare in piedi come i veneziani. Però ci sedemmo tutti sia noi che gli altri quattro. Ci trattavano come turisti, punto e basta.

"Quanto costa?" domandai il biondo e lui con quel sorriso che vedete qua sopra: "20 euro". Meno male che avevo gli occhiali da sole. Ok, se vuole 20 euro, va be'! Ma non ci cascai e gli chiesi: "Per una persona o per due?". E lui dopo una breve pausa rispose "per due".

Dissi a mio mari che mi stava seduto accanto in bulgaro "20 evro" ma lui rimase quieto.

пресичаме Канал Гранде с гондола! онзи хубавец ни е поискал 20 евро, ама Иво не е трепнал

за да подържа илюзията за 20 евро блондинът зад нас дори запява, пее за Венеция и аморе...аз се обръщам и го снимам

Nemmeno io mi mostrai preoccupata, la gondola si allontano dalla sponda ed io fece anche una foto, mi voltai a fare una foto al biondo mascalzone in poppa e lui comincio un bel canto. Aveva una voce di tenore e sapeva cantare, nel canto si parlava di Venezia e amore. Con la prima foto gli taglia la testa dal movimento, con la seconda ci sono ruiscita. Dietro di lui c'era il sole.

Anche le due signore gli facevano delle foto, io fotografai loro e l'altro gondoliere in prua. Era un momento felice per tutti, anche per noi che dovevamo pagare 20 euro per un minuto e mezza.

снимам и другаря му in prua, който гребе в предната част на гондолата, която се носи толкова леко заедно с други хора, които ползват тази услуга, жените са пленени от песента на гондолиера

Un attimino ancora ed eccoci arrivati. L'ultimo scatto dalla gondola di traghetto. Quelli pagarono con monette, mio mari ofrì una banconotta di 20 euro. Quello in prua rise e disse "no, un euro", mio marito lo pagò ed io ridendo dissi "Eramo pronti di pagare 20 euro" e il biondo ridendo anche lui commentò "lo so"

.

след минута или две сме вече на другия бряг. При слизането другите подават монети, мъжа ми подава банкнота от 20 евро, гондолиерът, на който я дава, казва "не не" и се смее, "un euro".

"Volevo fare una foto anche a lei" dissi io al gondoliere che prendeva le monette, lui ci stava ma anche il biondo voleva entrarci nell'inquadratura, tutti e due posarono volentieri, contenti dallo scherzo e sorridenti.

Infatti noi sapevamo quanto costava, avevamo letto il prezzo in un altro punto di traghetto, ma non volevo romprere il gioco. Era meglio che lasciassimo loro con l'impressione che pagavamo quello che ci voleva per due minuti di voga e l'inzio di una canto che cantava Venezia e l'amore

.

смеем се, че сме били готови да дадем 20 евро, двамата ми позират с такова удоволствие, че ми идва да ги разцелувам.

Dopo dal liagò del secondo piano nobile di Ca d'Oro la loro gondola mi viene entrata nelle foto, guardandole ingrandite già a casa, ho notato che avevamo cambiati i posti, nella foto di sopra il biondo che da noi faceva il poppiere cantante voga in pruo, mentre l'altro dalla capoccia rasata sta in poppa. Alteravano e sembravano buoni amici. Volevo molto riverderli, ma non erano lì nè in settembre, nè in novembre. Forse erano andati in vacanza in Tailandia o guadavano sulle strade del Bel paese le loro macchine veloci e sportive ;-)

остана ни толкова хубав спомен, че после си фантазирах другия път да се върна и пак да прекося Канал Градне при тях дори и да им платя 20 евро само защото са готини но през септември като се върнахме от корабчето на градския транспорт видях в гондолата за превоз на тяхното място Рибния пазар - Санта София други гондолиери. Тъкмо присичаха канала докато наближаваше нашето vaporetto (ние с Иво бяхме седнали на първите седалки на носа, защото се бяхме качили първи на пиацале Рома) и разочарована казах "ама това не са нашите хора!"

не ги видях там и през ноември